του π.Ηρωδίωνος Ρίζου (αλιευμένο από το διαδίκτυο)
Ένα νεαρό παιδί, μέσα στον ενθουσιασμό του, ρώτησε κάποτε τον κατηχητή του.. "Ποια είναι η δύναμη σας, κύριε"? Εκείνος τον οδήγησε στο ταπεινό μοναχικό του κελί, όπου ζούσε ως ασκητής εν κόσμω και ήταν αφοσιωμένος στην ποιμαντική διακονία των ψυχών, μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Εκεί του έδειξε τον Εσταυρωμένο Χριστό και του είπε: "Αυτός, παιδί μου, είναι η δύναμη μου!". Και πράγματι ο Σταυρωμένος Ιησούς ήταν Εκείνος που του είχε διδάξει την αγάπη, την αυταπάρνηση, την θυσιαστική διακονία.
Πόσο όμορφο και δυνατό παράδειγμα για κάθε εποχή, για κάθε τόπο, κοινωνία, διακονία ανθρώπινη. Άλλωστε ο Κύριος της δόξης έγινε άνθρωπος, "εκένωσεν εαυτόν μορφήν δούλου λαβών", καταδέχθηκε θάνατον σταυρικό και ατιμωτικό από άπειρη αγάπη για το πεπτωκός πλάσμα Του, τον άνθρωπο. Ενώ ήταν αθώος, αναμάρτητος, έγινε ο νέος Αδάμ της χάριτος του Θεού και "έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ ημών".
Μας συγκλονίζει η θυσία Του, η αγάπη Του! Δεν είναι καθόλου απλή η έννοια του Σταυρικού θανάτου του Χριστού μας. Φρικτά τα παθήματα του Τιμίου Αυτού Σώματος, αλλά και απείρως φοβερά τα όσα διήλθαν μέσα από την ψυχή Του, χείμαρροι και ποταμοί ανθρώπινης κακίας πέρασαν από την Ύπαρξη Του, διήλθαν όλα τα αμαρτήματα και τα αποτελέσματα τους απάντων των ανθρώπων που πέρασαν από την γη μας. Μεγαλείο η Θυσία του Σταυρού επάνω στον λόφο του Γολγοθά! "Προσκυνούμεν σου τα Πάθη Χριστέ"!
Πολύ το κακό! Πληθύνεται η αμαρτία, ανεβάζει στον Σταυρό την Όντως Αγάπη, τον μόνο Αθώο και Αναμάρτητο! Αλλά Εκείνος συνεχίζει να αγαπά! Αγαπά ως Θεός Παντοδύναμος και Ελεών, αλλά και ως Άνθρωπος! Ύψιστο μεγαλείο η συγχωρητικοτητά Του! Συγχωρεί ως Άνθρωπος πάνω από τον Σταυρό: "Πάτερ άγιε άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι". Επιθυμεί σφόδρα την σωτηρία όλων, μέσα στην άπειρη αγάπη Του. Παρέχει άφεση αμαρτιών και εισαγάγει στον Παράδεισο τον μετανοούντα ευγνώμονα Ληστή, τον εκ δεξιών Του συσταυρούμενον. Συνεχίζει να αγαπά, ακένωτος θησαυρός Αγάπης η διακονία Του, η παρουσία Του, παντού και πάντα!
Είναι απορίας άξιον βέβαια, ενώ ο Θεός της δόξης συγχωρεί και αγαπά, πως κάποιοι άνθρωποι θεωρούν τον αγαπώντα και θυσιαζόμενο Κύριο ως τιμωρό ή απόντα από την ζωή των ανθρώπων και των κοινωνιών τους. Αν και ορισμένοι θέλουν τον Θεό απόντα ή αποθαμένο, ώστε να μην ελέγχονται οι ζωές και τα αμαρτωλά τους έργα. Υπάρχουν και κάποιοι που ομιλούν για αγάπη και υπερτονίζουν, ότι ο Θεός είναι αγάπη, μόνο και μόνο για να αμνηστεύουν τα λάθη, τα πάθη, τα αμαρτήματα τους και ξεχνούν εσκεμμένα ότι ο Θεός είναι και ο μόνος Κρίνων τον κόσμο με αγάπη και τελεία δικαιοσύνη. Με αιρετική σκέψη και αποσπασματικές μεθόδους τονίζουν την αγάπη του Θεού, δίχως εκείνοι να Τον αγαπούν ή να θυσιάζουν τα θέλω τους για την δική Του αγάπη.
Η εποχή μας θέλει να ομιλεί για την αγάπη, να την τραγουδά, να την υπενθυμίζει συχνά πυκνά από τηλεοράσεως, διαδικτύου, άρθρων, ομιλιών πολιτικών και αρχόντων, αλλά πολύ δύσκολα την βιώνει ή την θυμάται όταν πρέπει να θυσιάσει κάτι για την αγάπη και από αγάπη. Πολλοί που μιλούν για αγάπη δεν θυσιάζουν τον εαυτό τους ή τα γούστα τους χάριν του πλησίον αδελφού. Ζούμε σε εποχή δικαιωματισμού και όχι δικαίου του άλλου. Μιλούν πολλοί για σεβασμό στην διαφορετικότητα και κουνούν το δάχτυλο σε όλους και στην Εκκλησία, αλλά δεν δέχονται καμμιά διαφορετική άποψη. Κάνουν λόγο για δικαιώματα σεξουαλικού προσανατολισμού η γάμου σε ομοφυλόφιλα ζευγάρια, αλλά βλέπουν ως γούστο τα παιδιά και δεν σέβονται στην πράξη τα δικαιώματα των παιδιών ή φονεύουν αγέννητες υπάρξεις με τις εκτρώσεις. Ζούμε σε μια εποχή που υποτίθεται ότι κανείς αγώνα για σεβασμό στον άλλον, αλλά δεν οδηγεί τους ανθρώπους σε σεβασμό, αλλά σε βία, αγριότητα, σκληρότητα, αδιαφορία για τον άλλον στο διπλανό διαμέρισμα.. αν είναι άρρωστος, αν έχει προβλήματα, αν ζει ή πέθανε.
Κάπως αλλιώς πρέπει να δούμε την έννοια της αγάπης! Να διδαχθούμε από την Εσταυρωμένη Αγάπη τελικά! Να εμπνευσθούμε από Αυτήν και όχι να την χρησιμοποιούμε όπως μας συμφέρει και κατά το δοκούν. Θέλει ταπείνωση η αγάπη, ζητεί θυσία η αγάπη, απαιτεί αγώνα και υπακοή η αγάπη! Είναι στο χέρι όλων μας επομένως να μάθουμε την γνήσια αγάπη και όχι την υποκριτική. Αγάπη όχι στα λόγια ή στην ψεύτικη δημόσια εικόνα, αλλά στο επίπεδο του προσωπικού μας βιώματος, όπως μας το διδάσκει ο Εσταυρωμένος Χριστός! Να αγαπήσουμε τον Θεό, να υπακούσουμε σταυρικά στο Ευαγγέλιο Του, στην προσωπική μας ζωή εναντίον των παθών μας, με όντως αγάπη στους όποιους αδελφούς μας.. τους ξένους, τους εγκληματίες, τους φυλακισμένους, τους όποιους διαφορετικούς. Αλλά και ο καθένας μας με την μετάνοια του στα πάθη του και χωρίς ψέματα ή δικαιολογίες να εφαρμόζει την αγάπη.
Το λέει πολύ όμορφα και θεοφώτιστα ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.. "αδελφέ μου ένας Θεός να πεθαίνει για σένα κι εσύ τι κάνεις, πώς ζεις;". Αλήθεια πρέπει να μας συγκινήσει τούτος ο λόγος, όχι μόνο όταν θα αντικρίσουμε τον Εσταυρωμένο Χριστό την Μεγάλη Παρασκευή, αλλά ολοχρονίς να ανεβαίνουμε μαζί Του στον Σταυρό, ως κοινωνίες, ως πρόσωπα, οικογένειες, ώστε να αναστηθούμε μαζί Του! Ζήσε την Εσταυρωμένη Αγάπη για να νιώσεις και να δώσεις Αγάπη, για να βιώσεις αιώνια την Αγάπη στο Βασίλειο της Αγάπης, στα παλάτια του Ουρανού!
